Singer Isaac Bashevis (1904 – 1991), jeden z najwybitniejszych pisarzy tworzących w języku jidysz, laureat literackiej Nagrody Nobla w 1978 r.

Urodził się w Leoncinie w rodzinie chasydzkiego rabina Pinkasa Mendla Singera i Batszeby z domu Zylberman. W 1907 Singerowie wyprowadzili się do Radzymina, skąd w 1908 przenieśli się do Warszawy. Od 1923 pracował jako korektor w żydowskim tygodniku literackim „Literarisze Bleter”. Pisał recenzje książkowe, tłumaczył na żydowski powieści K. Hamsuna, E. M. Remarque’a i T. Manna. Redagował z Aronem Cejtlinem pismo literackie pt. „Globus”, jego teksty ukazały się w paryskim dzienniku żydowskim „Der Hajnt” oraz w nowojorskim „Forwerts”. W 1935 wyemigrował do Stanów Zjednoczonych, gdzie podjął pracę w „Forwart”, w 1940 został członkiem redakcji, publikował nowele, opowiadania, felietony. W 1970 i w 1974 otrzymał National Book Award - najwyższą amerykańską nagrodę literacką za tom wspomnień „A Day of Pleasure”, następnie za tom opowiadań „Korona z piór”. Pięć lat później, w 1975 otrzymał doktorat honoris causa Uniwersytetu Hebrajskiego w Jerozolimie. Został także odznaczony złotym medalem, najwyższą nagrodą American Academy and Institute of Arts and Letters w 1989.
Izaak Bashevis Singer zmarł 24 lipca 1991 r. w Miami na Florydzie.

I. B. Singer debiutował w 1925 opowiadaniem pt. „Na starość” nagrodzonym w konkursie „Literarisze Bleter”. Pierwszą jego powieścią był „Szatan w Goraju” (1932, wyd. pol. 1992). Do najbardziej znanych utworów literackich Singera należą: „Rodzina Muszkatów” ( 1950, wyd. pol. 1992), „Sztukmistrz z Lublina” (1960, wyd. pol. 1983), „Niewolnik” (1962, wyd. pol. 1991), „Dwór” (1967, wyd. pol. 1983), „Spuścizna” (1970, wyd. pol. 1983), „Wrogowie” (1972, wyd. pol. 1992), „Pokutnik” (1974, wyd. pol. 1992), „Szosza” (1978, wyd. pol. 1991), „Golem” (1983) i in. Wydał także osiem tomów opowiadań, min.: „Gimpel Głupek” (1957, wyd. pol. 1994), „Spinoza z ulicy Targowęj” (1961, wyd. pol. 1995), „Seans” (1968, wyd. pol. 1991), „Moc światła” (1980, wyd. pol. 1991), „Śmierć Matuzalema” (1988, wyd. pol. 1990); cztery tomy zbeletryzowanych wspomnień, wśród których na szczególną uwagę zasługuje „Miłość i Wygnanie” (1978, wyd. pol. 1991) i kilkanaście książek dla dzieci.

Wanda Korotyńska Grot - Bęczkowska

Żyjąca w latach 1854-1925 pisarka Wanda Korotyńska z poprzedniego małżeństwa Grot-Bęczkowska, pochowana na cmentarzu w Leoncinie. 

Jej powieści:
„Anima vagans”: powieść (1900)
„Bez woli”: powieść (1896)
„Co będzie z naszego chłopca”: powieść (1897)
„Kędy droga”: powieść (1898)
„Marzycielka”: powieść
„Z szarej przędzy”: (nowele i obrazki, 1894)
„W mieszczańskim gnieździe”: powieść 2 t. (1899)
„W szponach”: powieść (1900) 

Ponadto pisarka wystawiła w 1895, w Warszawie i Radomiu komedię w 4 aktach „Na łaskę losu”, oraz w 1900 sztukę jednoaktową „Komedia w komedii”. Artykuły różnej treści jej autorstwa drukowały: 
„Kurjer Codzienny”, „Prawda”, „Wiek”, „Bluszcz” i „Kurier Niedzielny”.
Mąż pisarki Władysław Rajnold Korotyński był literatem i dziennikarzem zmarł w Warszawie 16 czerwca 1924roku.